Κοντά στα 40

Πότε πέρασαν τα χρόνια από τότε που κοίταζα τον μπαμπά μου να αλλάζει με γυρισμένη την πλατη δεν κατάλαβα.

Ημουνα νιος και γέρασα? μπά.

Κοιτάζω στον καθρέφτη και βλέπω πρόσωπο γνωστό....

Ο φίλος μου λίγο μεγαλύτερος από μένα με εμφανώς πιο πολλες ρυτίδες και κούραση και όμως μου αρέσει. Άραγε θα αρέσω και εγώ ή να περάσω καμιά κρίση ηλικίας να την ευχαριστηθώ?

Δεν έχω παρει κιλά, το πουλί μου δουλεύει μια χαρά ( το καλό που του θέλω ), η μούρη δεν έχει κρεμάσει ,,,αλλά γιατί νιώθω σκατά ?

Γιατι κάθομαι και μετράω τα χρόνια που φύγαν? και η δουλειά πότε θα στρώσει? τι θα κάνω τώρα που ο σκύλος μου έκλεισε τα 15 ?

Γερνάω ... και δεν μαθαίνω. Ακόμα τον ζηλευω σαν τρελός. μου λείπει όταν λείπει,, τον αγαπάω και σαν μαλάκας που είμαι με την πρώτη αφορμή θέλω να τα σκατώσω.

Και τότε βγαίνει εκείνος ο καλός φτερωτός άνθρωπός με το S στο στήθος και με σηκώνει αγκαλία( δεν χρειάζετε σούπερμαν για να με σηκώσει , σχήμα λόγου είναι) και κοιτάω από ψηλά τον κόσμο πόσο μικρός είναι , και εγώ πιο μικρός. και μου περνάει για λίγο.

και πάλι το πρωί σαν σηκωθώ και δώ το πουλί μοου σηκωμένο θα χαμογελάσω .

και πάλι το πρωί σαν σηκωθώ και πάω στον καθρέφτη θα με πίασει η γνωστή αγωνία αν γερνάω...

και πότε θα στρώσουν τα πράγματα να πάω στο νησί του Πάσχα για πάντα ,,,και τέτοια.

άντε μάγκες και στα δικά μας οι ελευθεροι.